Güllerin vurulduğu yerdeyim

Güllerin vurulduðu yerdeyim, ellerimde kan izleri
Kulaðýmda çýnlýyor hala can çekiþen azrailin son sözleri
Güneþ aþaðýdan bakýyor kar düþen saçlarýma
Dipnot düþüyorum kül rengi geceye
Yýldýzlara bakýp bakýp yüzüme son bakýþýný anýmsýyorum

Hayalinin ateþiyle ýsýnýyor gönül evim
Sancýlarý baþlýyor yalnýzlýðýn titriyor ellerim
Ebabillerin dönüþüne az kaldý beklemekteyim
Kuduruyor deniz intihar dalgalarýyla fýrtýnasýz ve sessiz
Vakit þimdi, geceyi alnýndan vurmanýn zamanýdýr
Ve aþkýn yanan fotoðrafta kalan son anýdýr.

Ayrýlýðýn senfonisinde kanayan bir notadýr
Biriktirdiðim tebessüm çöle dönen yanaðýmda
Uçar gider, kanatlanýr atlar sonsuzluða doðru
Bu giden kaçýncý beyaz atlý süvaridir faali meçhule
Uzayan bir ömürdür ak düþmüþ saçlarýmda
Eski bir þarkýdýr avuçlarýmda mutluluk

Kýsa aralýklarla devam eden sevda depremleri
Sayamadým bu sensiz geçen kaçýncý pazartesi
Yüreðimde her gün bir þehir kurulup yýkýlýrken
Sen vadinde aðlamaya devam et ben susuyorum
Aþka elvedaya hazýr ol bir yürek vurulurken ben küsüyorum

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: