ZİNDANLARDAN YARINLARA

Karanlýk zindanlar korkutmadý bizi
Güneþi yüreðimizde götürdük
Yalnýzlýðýmýzý rutubetli duvarlarla paylaþtýk.
Kuþkanadýnda býraktýk özgürlüðü
Sevdamýzý güvercinlere emanet ettik.

Ölüm korkutmadý bizi,
Köprü eyledik ahirete
Ruhun tenden göçü deðil miydi aþk?
Daraðacýnda urganlara gülümsedik
Kürþadlarýn yurduna hicret ederken
Ardýmýzda býraktýk hýçkýran aðýtlarý
Ölüm kýyýsýnda yaþadýk,
Bir þehzade hüznüyle yaþlandýk
Hücrelerin ucube yalnýzlýklarýnda
Ýbrahim olduk lal halini yaþadýk
Cellâtlarýn nefeslerini ensemizde hissettik.
Çýðlýklar kuþatýrken karanlýklarý
Ýdam sýrasý hangimizde diye hiç sormadýk
Biliyorduk ki en þanslýmýz oydu
Giyeceði kefene gelinlik diyen
Alperen yiðitlerdik.

Dilimizden düþürmedik Allah’ýn adýný
Zikirden aldýk sonsuzluðun tadýný
Mevla’ya giden yollar urgandan geçiyorsa
Ýlmeyi kendi ellerimizle boynumuza geçirmek
Bir þerefti.
Celladýndan helallik isteyecek kadar
Tebessüm ehliydik.
Zaman durdu gün tükendi
Ayaðýmýzda hala esaret zinciri
Ýbrahim gibi ateþten bahçelere atýldýk
Güllere döndü küller
Satýldýk bezirgan pazarlarýnda
Ama satmadýk ölümde olsa sonumuz



5 Mayýs 2008
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: