Çocuklarýn mezarlarýndaki çiçekler,
Sulanmadan büyüyünce,bu savaþ bitecektir aslýnda...
Gözyaþlarý karýþacak topraða,
Ve bir hayat verecek,
Mezarlarýn üstündeki,çiçeklerle yapraða...
Tank’larýn paletleri,
Sadece ve sadece bedenlerimizi çiðner.
Duyacaksýn yanki sen de zaman zaman,
Bir Irak’lý çocuðun þarkýda söylediðini,
Anasý babasý baþýnda yokken,
Kardeþlerini çok güzel eðlediðini...
Mezapotamya, ne zaman olmadý ki,
Senin topraklarýnda kavga.
Bazýlarý mertçe,bazýlarý þimdiki gibi adice...
Gitarlarý, valkmenleri ile geldiler.
Ne güzel Irak’ta amaçsýz bir piknik sanki;
Ama þunu bil ki yanki,
Haklý olan bir savaþýn kaybedildiði,
Daha hiç bir tarih kitabýnda yazmaz.
Ama sen ve senin komutanlarýn,
Tarih okumadýklarýndan hiç,
Böyle sizin gibi salarlar,
Salarlar üstümüze bir sürü piç...
Çocuklarýn mezarlarýndaki gülleri,
Koparmayý denemeyin sakýn.
Dikeni batar,kanar elleriniz kanar.
Onlar meleklerin kollarýnda belki de þu anda...
Allah sevdiði kuluna dert verirmiþ;
Sevmediðini de, yankiler gibi,
Pisi pisine gebertirmiþ.
Direniþin kaleleri, Irak’lý çocuklarýn anneleri;
Ülkelerinizin ve çocuklarýnýzýn yaralarýný sarmak,
Yýllarýnýzý alacak belkide...
Aðlarken gözyaþlarýnýzý göstermeyin sakýn.
Bu adiler görmesin,
Bir Irak’lý anneyi de aðlattýk bakýn,
Demesin þerefsizler...
Vurun,kýrýn,parçalayýn,ülkelerimizi yýkýn.
Ama elimize geçtiðinizde,
Bizden merhamet beklemeyin sakýn...
EKÝM 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.