Senden Uzakta Bir Ben Kaldım
gri bir bulutu
mavi düþünür gibiyim
sonra diline yasak konulmuþ bir çocuk
gözleri aðlamaklý bir þiir
ve parmak uçlarýna kadar kýrýlmýþým
soðuktun, üþüyordum
uzaktýn, özlüyordum
sevdaydýn, düþümde seni görüyordum
canýma sen kadar yakýþan bir þiir hiç görmedim
yarama kabuk oluyordun
mesafelerce uzaktan sarýlýyordun
aðzýma kadar sen doluyordum
sen bir þehirde
ben baþka bir þehirde
ayný gök altýnda
ayný hayaller kuruyorduk
sen göðsümde yýldýz oluyordun
bende gökyüzü oluyordum, ýslak þakaklarýna
seni göðsümde uyutuyordum
ama yüreðim kadar güzel seviyorum seni
ne kýymetin eksiliyordu bende
nede sevdamý eksiltiyordu yokluðun
bazen bir boran oluyordun
bazen güneþ
bazende gece ile gündüzün son bulduðu þafak oluyordun
seni þafaðýn ilk ýþýklarý gibi seviyorum
sense karanlýk bir akþam üstü oluyordun bana
göðsümden bir yýldýzý çaldýlar
umudumu
yarýnýmý
seni çaldýlar
bir çocuðun hüznünde boðuluyorum
karanlýk bir yüreði
mor bir yalnýzlýkla aydýnlattým
ve bir nehrin yataðýna
özlemlerimi býraktým
senden uzakta bir ben kaldým
bir sen yoksun yanýmda
ibrahim dalkýlýç
08/06/2017
21:15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.