Adım Deniz

þu yalnýz yüreðimde
bir þiirin yapraklarýna sarýlýyorum
güneþ gözünü kýsýyor üstüme
su, yaðmur döküyor
bardaktan boþalýrcasýna ýslanýyorum
ateþ, kurþun sýkýyor yüreðime
sanki bir þarjör mermi boþalýyor beynime

içimde bir aþk köhneleþmiþ
köle olurcasýna yüreðimi kýrbaçlýyor
sev diyor
vazgeçme
unutma
umudunu kaybetme diyor

gök kuþaðýný göðsüne sarmýþ bir yalnýzlýktan sesleniyorum
sesimi duyan hiç bir þiir yok etrafýmda
þiirler idama durmuþ sanki
veya bir uçurumdan atmýþ þairler þiirleri
þairlerde þiirleri öldürürmüþ
bunu yüreðim söylüyor
bende yüreðimin yalancýsýyým

karanfil kokan sokaklarýn
kýþ kadar soðuk bakan yüzünü avuçlarýmda tutuyorum
avuç içlerime kadar üþüyorum
bir sonbahar hüznü var üstümde
ve yaprak döküyorum sessizce

sonra yaralarýma kadar çarpan deniz
tuz basýyor tüm acýlarýma
bir panzer eziyor özlemlerimi
bir postalýn altýnda çocukluðum
ve bir kadýnýn yaktýðý aðýtta ölüyorum

aslýnda çelik kadar saðlamdýr yüreðim
karanlýk gecelerden gelip
güneþli günlerin hayalini kuruyorum
adým deniz
bir çöl kadar yalnýzým


- ibrahim dalkýlýç

10/06/2017
21:25 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: