ÖLÜMSÜZ AŞK

Sana gitme kal demeyeceðim,
Zaten iyice hazýrsýn bu sefer gitmeye.
Her þeyi alýp benden yanýnda götür;
Anýlarýmýzý, umutlarýmýzý, sevgimizi al,
Belki yeni hayatýnda lazým olur sana...

Tek kelime bile etmesem diyorum,
Onca zaman tanýdýðýn sandýðýn benden;
Çünkü hep kötü yanýmý gördün,
Oysa, uysal bir sevgiliydim ben..

Neydi beni zaman zaman kýskanç yapan?
Sanýrým, yaþadýðýmýz her þeydi, hiç düþünmedim.
Birini ayrý tutsam da mevsimlerinin;
Göðsünde açan tüm çiçeklerini sevdim...

Aslýnda çok þeyini, her þeyini;
Kavgalarýmýz dýþýnda, vedalaþma anlarýnda
Sarýlýp aðlayarak kavuþmalarýmýzý sevdim.

Ýsterdim ki uyumlu halimizle hep birlikte yaþayalým.
Ama bana hep ayrýlýðýn durgun saatlerinde geldin,
Ben de sana çýlgýn gibi vurgun...

Uzaklara bakardým hep çocukluðumda,
Ýçimde dolmayan dipsiz, sonsuz boþluðumla.
Denizden gelecek bir gemi bekler dururdum.
Sonra göz kamaþtýran yýldýzlara bakardým.
Yýllarca sen sanarak beklediðim o yýldýza...

Çok insanlar tanýdým, baþka aþklarým da oldu.
Hem de uðrunda ölebileceðim kadar;
Ama ben en çok seni sevdim...

Ve þimdi hem benden hem de kendinden gidiyorsun.
Git, içimdeki sevgimle sana dua edeceðim.
Tanrýmdan dileðim melekler seni aþktan korusun...

Sanýrým bu defa, veda sahnesinde kahrolacaðým.
Bu gidiþin ölümden beter...
Seni uðurlayýp öylece ardýndan bakýp kalmak istemiyorum.
Uyumamý bekle öyle çekip git!
Sensiz sabaha uyansam daha iyi olacak.
Nasýlsa gündüzlerimde hep gece kalacak...

Uzandým þöyle hayalinle, önce üstümü ört,
Iþýðý kapat ve içinden gelen sesle dürt beni.
Eðer uykuya daldýysam öyle býrak git!
Ya da ýþýðý açýk býrak,
Ben karanlýkta aþkýnla yanmak istemiyorum.
Az korkuyorum da!
Hem sensizlikten hem de karanlýktan...

Ýçim burkuluyor sen benden nasýl gidersin diye.
Dur, bu söyleyeceðimi iyi dinle;
Son kez söylüyorum, "Seni Seviyorum."
Seni seviyorum...

Sen giderken de; ben içimden hep haykýracaðým.
Bitmez, ölümsüz bir aþktý bu diye...
Meleklerin aþklarý kadar saf, temiz ve masumdu
Sana besleyip yaþattýðým bu duygu.
Benim için içinde ne yaþadýn ne öldürdün bilmiyorum...

Ama yine de tadýn gönlümün damaðýnda yarým kaldý.
Bir ölümsüz aþk yaþattým,
Bundan hiç piþman deðilim...

Her akþam vaktinde çalar bu gönül,
Hüzünle dolar hep seni düþünür.
Þimdi çok uzakta kim bilir;
Ben senle neredeyiz?
Geri dön ya da dönme,
Ben ölümsüz aþkla, seninleyim...

Figen ANAR / 07.06.2017
Sosyal Medyada Paylaşın: