Tut ki Leyla'yım Ben

Tut ki Leyla’yým ben
Sesi kýþ rüzgarýna teslim
Vedaya bulanmýþ sulardan geçmiþin
Tenimdeki ayrýlýk kokusu ,
Yüzüme yerleþmiþ çiçek ölüsü bundan.
Ama kavuþmalar bahardýr
Kavuþmalar sabah
Ufuk renginde yanmaz mý tüm korkular?

Tut ki Leyla’yým ben
Aklýmý ipe astýðýmdan beri
Burçlarýnda eski bir kalenin
Su yandýðýndan beri gözümün tuzunda
Canýmýn yongasýnda býçaklar bilemiþim
Çölün baðrýndan yanýk baðrým
Üzgünüm
Ertesim yok benim
Ýklimlerden boran.

Tut ki Leyla’yým ben
Terkedilmiþ bir köy mezarlýðýnda
Mutlu ölüler arayan Leyla
Çan sesleri ve koyun sürüleri
Köpüren nehirleri
Akþamüstlerini
Karanlýða dolanýp kanatlarýný arayan Leyla
Utanmasa kupkuru deliliðini
Beþiklerde büyütecek bir Leyla.

Tut ki Leyla’yým ben
Kibrit kutusunda gurbet
Tütsüde bulanýk ince bir is
Bu yolun dönüþü yok
Öteki mahallelerde baþladý gece
Ve o çocuklar hiç dönmeyecek evlerine
Gittikçe tunçlaþtý kapýlar
Kollarýný dola kendine
Dalga dalga büyüyor intihar eðilimi
Bu son nota
Tez boynu vurula...
Necla Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: