þimdi yýllar yýllar sonra düþünüyorum da
ne de çok sevmiþim
hepinizi hepinizi
yaþama dahil olan olmayan herþeyi
ne de çok sevmiþim
hala seviyorum elbet de
sanki gölgeler gibi farklý bir boyutta
güneþten uzaklaþtýkça uzayan gölgelerde
elde deðil yine yine
hatýrladýðýmda geçmiþimizi
daha kolay anlýyorum
renklerin griye dönüþümünü
zaman sarýsý resimlerde bu gün
siyah beyaz film karelerine dönüþen
dün yaþanmýþlýklarýn
zamanla solan mevsimlerde
o yýllarda çok daha farklýydý
sýnýrsýz sevgilerin güne yansýyan aynalardan
rüya gibi mutluluklarý
kendimce nedenlerim vardý elbet
o sýra
çocuktum en baþta
bir nedenle de gelmiþtim dünyaya
sorgulamazdým nedenini niçinini
seni de görmüþtüm oralarda
dalýp giderdim gözlerindeki gülümseyen ýþýltýlara
cümle renklerin curcunasýydý gördüðüm kadarýyla
oldukça memnundum halimden
nedenli nedensiz sevinçlerim vardý
aslýnda nedenleri vardý elbet
benim bilemediðim bir mutluluk dalgasýydý da
sanki denizle gökyüzü arasýnda seninle
dans ederdik bulutlarla mavinin tonlarýnda
ne deðiþti ki
bu gün bizde solan güz mevsimi
sonsuz çöllerde býrakýlmýþlýðýn arka sokaðýnda
sevgisiz ve yalnýz kaldýrýmlarda
ölümü bekleyen
yaþý pýnar gibi akýp giderken
yaþayan darmadaðýn gölgelerin ardýndan
bakýp dururken saçak kuþlarýnýn intiharlarýna
kupkuru çorak gözlerimiz
topraðýnda dinmeyen bir susuzluk hissi
büyüdük
sen ben biz hepimiz
hala seviyorum elbet de
sanki gölgeler gibi farklý bir boyutta
güneþten uzaklaþtýkça uzayan gölgelerde
elde deðil yine yine
hatýrladýðýmda geçmiþimizi
bir yanlýþlýk var diyorum
þimdi üþüyen ellerimizde
acýtan bir yalnýzlýk …
...
5 mayýs 2017 istanbul