BİZİM ORKESTRA

Sazý yaratýnca usta sanatkâr,
Demiþ, sen ney olacaksýn sen de tar.

Bazýlarý davul olmuþ dövülmüþ.
Keman olmuþ bazýsý da sevilmiþ.

Þekiller de farklý farklý olunca,
Söylemiþ her biri kendi dilince.

Farklý zamanlarda farklý yerlere,
Gidip ses vermiþler dinleyenlere.

Kimi dert yanarken ayrýlýklardan,
Kimi, övünürmüþ farklýlýklardan.

Bu kavga hep böyle sürüp giderken,
Alýp getirmiþler, çalýp söylerken.

Kemana demiþler, otur ortaya.
Geç bakalým davul sen de arkaya.

Bu sazýn adý da gitar demiþler.
Kulaðýndan birazcýk çekivermiþler.

Eyvah demiþ keman, gitti kulaðým.
Davula dönmüþ de bu senin âhýn,

Tuttu demiþ tuttu; iþte gördün mü?
Meþhur muradýna þimdi erdin mi?

“Kes sesini!” diye baðýrmýþ biri.
Dinlermiþ sazlar orda lideri.

Þef derlermiþ o adamýn adýna.
Hiç gidilmezmiþ onun inadýna.

Korkuyla bakarken her biri þefe,
Kemancýk sokulmuþ yaþlý bir tefe.

Baþla komutuyla çalmýþ klarnet.
Kemana demiþler, birazdan, sabret.

Sýrasý gelenler çalmýþ söylemiþ.
Buranýn usulü iþte böyleymiþ.

Üstün olamamýþ kimse davuldan.
Þikâyet etmemiþ keman halinden.

Nota öðrenmiþler, hem de diyezi.
Arada meyin de çýkmýþ avazý.

Zamanla þefi de sever olmuþlar.
Birçok yeni arkadaþ da bulmuþlar.

Hep ahenk içinde çýkmýþ sesleri.
Onlarýn da olmuþ bir adresleri.

Sorarsan neresi diye, gitara.
Ýþte der burasý, bizim orkestra.

Biz de sýralanýp azar duymadan,
Bazýsý kendini Sezar sanmadan,

Kimse asýlmadan kulaðýmýza,
Sahip çýkmalýyýz orkestramýza.


Sosyal Medyada Paylaşın: