Bir gemim vardý rotasý belli olan. Rüzgarla savrulmayacak kadar büyük, Dalgalara boðulmayacak kadar da saglam. Her þey normaldi yine birgün, Kaybolan pusulayla baþladý sürgün. Rüzgarla arttý kaptanýn çaresizliði, Fýrtýna öncesi sessizliði. Duyabiliyordum,herkesin gözüne korku salan bu kaptanýn. Ýçini korku kaplamýþ, gerilmiþti, Sisler gitmiþ, sular dinmisti. Sonunda tek gözüken, Gemiden dalgalarýn alýp götüremediði, Bir tahta parçasýydý. Issýz bir adanýn kýyýsýnda, Kayalara takýlmýþtý. Piyon
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.