KÖR SEVEN

Bilmiyorum, doðdun mu, yaþýyor musun
Yoksa öldün mü?
Bu dünyada bulabilir miyim seni?
Yoksa, akþamýn yaþlý karanlýðýnda,
Bir yabancýyý mý beklemeli...?

Her þey insanlar için: Yaratýlmýþ her varlýk, yoklukta.
Yakan alevi uyuþturan uykusuz loþ gecelerde;
Gözler ateþli aðlarken,
Gördüðüm rüyalarda geçen koyun sürüsü gibi baþýboþ
Ve cehennem yangýný yüreðimdeki sevdamla baþbaþayým...

Hiç kimse senden baþka daha yakýn olmadý bana,
Hiç bir þey böylesine derin üzmedi beni.
Acýyý iðne gibi arkamdan vuranlar bile,
Okþayýp sýrtýmý býrakanlar bile...

Oysa daha az gidebilirdin uzaklarýma;
Bunun için, yalnýzlýðýn gurbet tapýnaðýnda
Hüzünlü ve özlem dolu, bedbahtým...

Bundan böyle seninle;
Ayný bardaktan içmeyeceðiz,
Ne suyu,ne de yemeði yemeyeceðiz.
Ýkimiz de birbirimize aç kalacaðýz.
Hiç bir þeyi paylaþmayacaðýz.
Hayallerimiz de bile öpüþmeyeceðiz
Ve akþam çöktüðünde dýþarýya,
Sevginin penceresinden bakmayacaðýz...

Sen karanlýkla nefes alýyorsun,
Ben güneþ ve ay ile;
Ama ayný aþkýn ýþýðýyla yanýyoruz ikimiz de...

Benim düþüncelerim de hep sen can atýyorsun.
Peki sen düþüncelerinde kimi yaþatýyorsun?
Okuyorum þiirlerindeki o berduþ halini,
Çünkü sensin sebebi tüm acý ayrýlýklarýn.
Gönlün rahat olsun, yaþadýðýn sürece...

Her yerde yalnýz nefesinin sesi;
Senin içinde de biliyorum benim soluðum var.
Bir ateþ ki bu rüzgarla esiyorsun.
Cesaretin ve sabrýn yok;
Ne sana ne de bana dokunmaya...

Ölüm bile can çekiþiyor ruhumla bedenimde.
Yokluðunda nefesim su gibi kesiliyor...

Bir bilsen nasýl seviyorum þu an;
O kuru kelimelerin, dudaklarýmý kemiren gül rengini.
Kokusunu duyuyorum, gözlerimi açmadan.
Dilimi ýsýrýyor tadýnýn diþleri.

Bir ben miyim bu dünyada geceleri;
Böyle yalnýz, kör seven?

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: