Gökler miydi damlayý, yüreðinde saklayan
Gökler miydi þehidin, günahýný aklayan...
Gökler miydi rüyaya, kan doðrandýðý günde
Ýnsana rahmet olup, bir gül gibi koklayan...
Gözümü göðe dikip, baktýðým bahar günü
Silip atmak nasipmiþ, yürekte ki o hüznü...
Bir nihandý göklerde, bize dönen o gözler
Bir nihandý duygulu, yankýlanan o sözler...
Göklerden gelen güçle, deli gibi sevmiþtim
Ayaðýna kapanýp, dizlerimi kýrmýþtým...
Felsefe yapmýyorduk, göklerin üzerine
Yapýþýp kalsýn sevgi, mendilde ki terine...
Geçen tatlý günlere, kaldýr da bak yüzünü
Yere saðlam basmýþsýn, çal sevgiyle sazýný...
Baðrýmýza taþ basýp, gökler gibi aðlarýz
Hainler karþýsýnda, geçit vermez daðlarýz...
Gök kubbeyi çevirip, üstlerine yýkarýz
Bir karýþ toprak için, milyon kurþun sýkarýz...
Buluta kýlýç çeken, güneþler yenilmezdi
Ruhlar daralsa bile, göklerden inilmezdi...
Gökten ne yaðmýþtý da, yerler kabul etmedi
Sevgileri yazmaya, kalem bile yetmedi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.