Serçe

Bazen
Ölmek istiyorum mira
Göðsümde bir yýðýn güvercinle
Beyaz taþlý kolyemi takýyorum geceleri
Birde çocukluðum’da
Viþne reçeli döktüðüm elbisemi giydiriyorum ruhuma

Bu aralar
Acýlý bir denizi öptüðüm oluyor yaralarýn’dan
Üþüdüðüm’de oluyor bazen
Ve pamuk þekerine hiç benzemiyor yalnýzlýðým
Ellerim ne zaman küçülse
Basmadan bir gövdeye dönüþüyor gülüþüm
Hüznün adýný kim koydu diye soruyorum
Bakýr saçlý kadýnlara
Derin bir sessizliðe bürünüyorlar
Hiç olmamýþ gibi

Yüzümde yaþlý bir eskicinin
Söndürdüðü sigaranýn izmaretini gezdiriyorum
Delik deþik bir kalpte atýyor incinmiþliðim
Acýnýn adýný ben koydum
Bir býçaðýn ucuna yaslandým sonra

Gökyüzünü
Seyrediyorum mira
Alabildiðine kanadý kýrýk kuþlar
Hayat baþladýðý yerden dokunuyor dallarýma
Doðduðu günü hatýrlamýyor insan
Çoðu þey
Gözlerimle kirpiklerimin arasý kadar yakýnlýkta
Yaðmurun elleri gibi mesela

Dün gece
Sen uyurken rüyamda
Küçük bir serçenin kalbi oldum mira
Ve bütün þiirleri mi yaktým
Sende içindeydin
Bende

"Sonrasý hiç gibi yalan"...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: