BEN

Ruhsuz bir gecede sigaramdan aldýðým hýzlý dumanlarýn filtrede býraktýðý sývý nikotinin dudaklarýmda býraktýðý acý tattaki tat gibiydi acým.

Ciðerlerime giden duman gibiydi hüznüm.
Aldýðým nefeslerdeki intihar gibiydi sevdam.

Ayazdaki hýrçýn dalgalarýn kýyýya vurup birdaha gelmeyecekmiþ gibi býraktýðý sessizlikteki gibi gömülmüþtüm sessizliðime.

Dalgalarýn içindeki acým, hüznüm, kaybettiklerim, kahrýmdý.

Dalgalar kendine çekilip gittiðinde býraktýðý sessizliðe gömüldüðümde her þey düzelecek dediðimde daha hýrçýn vuruyordu dalgalar kýyýdaki ruhuma.

Her dalga daha çok acýtýyordu canýmý.

Ben, ben olmayý býrakmýþtým.

Gözyaþlarýmdaki tuz deþilmiþ yarama tuz basýyor gibiydi.

Dindirmiyordu ulan aðlamak, dindirmiyordu baðýrmak.

Acý, hüzün, kahýr, hayat dolu gözyaþlarýmýn içinde yüzüyordum ben.

Ben dediysem sende kalan ben…

SAPÝENS.

Sosyal Medyada Paylaşın: