AHVAL-İ PÜR MELAL
AHVAL-Ý PÜR MELAL
Anlatamadým ben kendimi,
Ne nedim gibi sevebildim þarkýlarý,
Ne Baki gibi olabidim bade-perest,
Nede Fuzuli gibi taparcasýna sevdim,ilahi bir aþký,
Anlayamadým ben kendimi,
Ne Veysel gibi yar edindim topraðý taþý,
Nede Sait Faik gibi yolcu edebildim o son kuþlarý,
Orhan Veli gibi ,kaptýramadým gözlerimi þeytana.
Yetiþemedim Hayaloðlu misali, o vahþi ata.
Ben kendimi tanýmlayamadým,
Doyamadým Cahit Sýtký,gibi yaþadýðým yýllara,
Olamadým artýk afet-i can-ý cihan,
Aziz gibi koyamadým davama baþýmý,
Haykýramadým;Alýn benden alýn!Necip Fazýla verin karanlýklarý.
Sayamadým ben kendimi,
Aþklarýmda olmadý üstelik,
Vurulamadým Karac’oðlan gibi, afet-i devrana .
Ben hep ahval-i pür melal ,periþan ve þairane kaldým,
Bir derdim vardý anlatamadým,anlamadýn,
Ýþte bu sebepten ben hep Nesimi kaldým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.