Ayak uçlarýmda hissediyorum yaktýðýn cigaranýn sýcaklýðýný
Küle dönmüþ damarlarým yol yaparken akan kanýma
Canýma geçirdiðim diþimle yaþama tutunuyorum
ve dudaklarým da bir harf sessizliði
Vitrinden indirdim tüm alfabeleri,
döktüm zap suyu kýyýlarýna...
Gözden kayboluþumuz bir mum sönmesi kadar kýsaydý
Sonra sessizce gittik hayatlarýmýzdan
Sen giderken papatyalarýný,
ben giderken seninle olan anýlarýmý aldým
Ne olursa olsun; ayrý kalamazdým,
yapamazdým, yaþayamazdým...
Þimdi yokluðun güneþe þiir yazdýrýr
Bir methiyedir o,
seni ararken hece ölçüsünde boðulduðum.
Sessizce aðýdýný yakýyor ay ve yýldýzlar
Gidenler gitti, kalanlar ýzdýrap içinde.
Yaþam pýnarým, su misali ömründü
Viran bir þehirde ararken canýmý
Derisi dökülmüþ duvarlarýn altýnda kalmýþ.
Yýkýlan duvarýn resmine de bakýn;
Kýrýk bir gül var ise,
gencecik bir filizken ölen benimdir.
Soðuk mezar taþýmýn ismini;
Severken bulamadýðý sevdiðini
bir hiçken bulmaya giti yazdýrýn.
ve,
Ruhuma okunan fatiha’lara ’AMÝN!’ler savuyorum
onlara iyi bakýn.
-Pervaneha-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.