Ýçimde hýþýrdayan uykudan uyandým,
Sobanýn sýcaklýðý üþütüyor beni,
Öyle bir ironi ki yaþamak,
Terkedilmiþ bir mahalle gibi,
Yaþamak bu, susamak ile ayný,
Veyahut susmak ile,
Ýçinde batan gemileri ile meþhurdur hayat,
Kaðýdýn samanýndan çalarlar,
Kalemin mürekkebinden,
Bir karnýburnunda doðurmaz olur o zaman,
Baharda çiçeksiz kokular artar,
Arýlar bala küser, toprak insana,
Ben az söyledim, sen çok anlasana,
Ve topraðýn nabzýnda kalmýþtýr;
Çocukluðumun taþrasý,
Post býyýklý yollar, yolcu eder bizi,
Ebemkuþaðý, belimizden sýyrýlýr,
Rengince yerle bir olur toprakla,
Sýrtýmýzda patiska gömlekler aþýnýr,
Ve toprak en güzel sözünü söyler:
‘’Yalnýz hüznü vardýr,
Kalbi olanýn.’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.