SARIŞIN YALNIZLIK
Gece düþüyor ellerimden.
Ve bir gerdanlýk hýzla suya dalýyor.
Ateþler yanýyor parlayan ay altýnda.
Uzanýyorum gölgeme.
Gölgem bana doðruluyor.
Sonra...
Sonra dünya dönüyor ahþap bir gemide.
Geminin güvertesi bir kaðýt olup bulutlara süzülüyor.
Sarýþýn yalnýzlýk göðsümün orta yerine kuruluyor.
Sinsi adýmlarla yaklaþýyor.
Tüm ihtiþamýyla...
Hoþgeldin diyorum görür görmez.
O ise sadece bir selam vermekle yetiniyor.
Maðrur bakýþlarýyla tepeden týrnaða süzüyor beni.
Bir pusula istiyor benden.
Ne pusulasý der gibi þaþkýn þaþkýn þaþkýn bakýyorum yüzüne.
O ise kahkahayý koyveriyor.
Katran karasý kirpiklerinde,
Acý bir gülümseyiþle...
Getiriyorum pusulayý.
Bak diyor,burasý kuzey.
Yani kardeþliðin olduðu yer.
Ama siz insanlar,
Elinize silahlarý alýp onu yokettiðinizden beri,
Sizi ziyarete geliyorum durmaksýzýn.
Burasý güneydi,
Yani güzeliik.
Siz insanlar karanlýk üstünde yürümek istediðinizden bu yana,
Güzellik toprak altýnda.
Burasý doðuydu.
Yani düþ.
Düþleri o kadar önemsiz gördünüz ki,
Bir tek düþ dünyanýzý bu cehennemden kurtarabilirdi.
Burasý batýydý,
Yani Barýþ,
Elinizde ve kalbinizde hatta ruhunuzda,
Nefret tohumlarýyla gezdiðinizden beri,
Barýþýn adý yok bu topraklarda.
Ve bundan sonra hepinizin yolu burada biter,
Sarýþýn yalnýzlýk!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.