Ey/vâh GÖNÜL!

Gönül,gülyüzünde ela gözlerini göreli,
Periþan vaziyette kuru sevdâ peþinde dolanmakta,
Özleminle kahrolurken,gecelerime yýldýzlar eþlik etmekte,
Vâh gönül ah gönül ey/vâh gönül!

Sevdan beni arzu yolunda toprak eylese,
Felek,zehrini kadehlerle sunup içirse,
Cefa dikenleri,baðrýmý delip geçirse,
Vâh gönül ah gönül ey/vah gönül!

Gönül,þafak rengi kan içinde daðlasa,
Aþk hengamesi sözlerim,dilimi baðlasa,
Emel fidaným,umutsuzluk gözyaþlarýyla sulansa,
Vâh gönül ah gönül ey/vâh gönül!

Ey ela gözlüm,kuruntularýma dayalý hayal ürünüm,
Ey güneþ yüzlüm,geceleri öpüp kucaklama arzum,
Ey sevgili,bil ki;efgân etmekte beklemekteyim mahþer’i,
Vâh gönül ah gönül ey/vâh gönül!

Ne çare var ki vâh gönül!
Hangi gece ki,bu nefes tükenir ah gönül!
o an;bu AÞK filizlenir....Ey/vâh G Ö N Ü L!...

28 EYLÜL 2007
Sosyal Medyada Paylaşın: