SOMADA BEN

Bir avuç kömüre kurban verilen
Yiðit benim, þehit benim,er benim
Güneþin önüne duvar örülen
Ömür benim, hayat benim, zar benim

Topraðýn baðrýndan topraða akan
Çoluðum çocuðum öksüz býrakan
Somada tutuþup her evi yakan
Yangýn benim,kömür benim, kor benim

Yolumu gözleyip boynunu büken
Ýçine bir sýzý bir acý çöken
Sabýrla bekleyip gözyaþý döken
Ana benim, baba benim, yar benim

Evladý horlanýp eþi ezilen
Cesedim çýkmadan yeri kazýlan
Selasý okunup ismi yazýlan
Mezar benim, kabir benim, yer benim

Ölümle hayatýn yokmuþ arasý
Cennet kapýsýdýr belki burasý
Çýkmaz yüzümdeki kömür karasý
Çile benim, emek benim, ter benim

Her gün bu ocaða girer nicesi
Karýþmýþ ay yýl gündüz gecesi
Allah’a emanet gül haticesi
Ocaðýma ateþ düþmüþ gör benim

Dizlerim yoruldu uzadý tünel
Elimden tutmaya gelmedi bir el
Birkaç dakikaya yetiþir ecel
Burda nefes alýp vermem zor benim

Anacým görmesin kanlý na’þýmý
Bütün dünya tutar belki yasýmý
Kime býrakayým oðlum Kasýmý
Boynu bükük yetimlerim var benim

Doðaner’im görsem son kez eþimi
Hayalimde gördüm kýzým yeþim’i
Bismillah diyerek koydum baþýmý
Somadan arþa yükselen nur benim






Sosyal Medyada Paylaşın: