Aðla Ýstanbul’um aðla! Baðrýnda yaþanmýþlýklarýn gizi, Zulanda karanlýðýn ayak izi, Dört duvardan öteye duyulmayan çýðlýklar, Sende; onmamýþ sevda kýrýklarý var.
Aðla Ýstanbul’um aðla! Kimsesiz çocuklarýn simide iç çekiþine, Sokaklarýný arþýnlayan kadýnýn Paslanmýþ düþleriyle Yok olup gidiþine, Ve binbir sahtekârýn Aynalara gizleniþine... Sende; olan bitene içerleyiþ var.
Aðla Ýstanbul’um aðla! Gülüþüne yapýþmýþ milyonlarca silüet, Milyon kere piþmanlýk, Bir o kadar dönülmezlik var.
Aðla Ýstanbul’um aðla! Sana yakýþanlarýn en güzeli hüzün... Bilmem arýndýrýr mý insanlarý? Barýndýrýr mý gözyaþlarýný Lüks semtlerin, varoþ yüzün? Ne varsa sende var... Ne varsa sende var...
Özlem Pala Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozlem Pala Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.