Her insan bir damladýr Þu fani dünyada Kainat denen Okyanusa kavuþmayý dileyen Bir damla Kim bilir Belki bir adým berisindedir aradýðý Belki de bir adým ötesinde Kör olmuþtur gözleri göremez Perde inmiþtir belki de Tek engeli ise kendi nefsidir
Bu yüzdendir kendini keþfetmek Nefsini terbiye etmek Evreni keþfetmekten daha deðerlidir insan Zihin her fýrsatta nefsi ele geçirir Kölesidir artýk Yýlan gibi ruhunu zehirler durur Derdin tek ilacý Rabbini anmaktýr
Ömrümün kaçýncý günündeyim Kaçýncý haram uykularým Göz kapaklarým çýldýracak gibi Uykusuzluða mahkum Gözlerimi demler durur gece boyunca
Bu kaçýncý Soysuz ýssýzlýðý kabulleniþ Yalnýzlýðýn gölgesinde Çerçevesiz hayallerimi süsleyen resimler Yýllar geçiyor Birer,ikiþer derken Yiyecek ekmek te var Ýçilecek su da Yüzümde maðrur tebessümle Gözlerimin pýnarlarýndaki sahipsiz damlalarla Yüreðimdeki göz göz olmuþ yaralarýmla Gövdeme dar gelen ruhum Can çekiþiyor bedenimde Ne gecem Ne gündüzüm Sûkun bulmakta
Sosyal Medyada Paylaşın:
esesligizem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.