Eskiyor zaman, durgun ahengiyle, Doðmuyor güneþ, gecenin baþýnda. Sonsuz uykularýn mavi rengiyle, Donuyor zaman, bir mezar taþýnda.
Islak duvarlar ölümü seziyor, Ýniyor geceye, bir kara perde. Garip bir özlem, peþimde geziyor; Ruhlarýn ilaha, göçtüðü yerde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karacanozcan7 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.