Susuyorum Kýrlangýç aðýtlarý yükseliyor baþý boþ sokaklarýnda Üsküdar’ýn Yaþlandýkça bakýr saçlý bir kadýnlara baðýþĺýyorum yalan gülüþlerimi Bütün hüznümü dökülüyor üstüme bu son eylül kýrýntýlarý Çýplak ayak iðdeliyorum sýrtýma hayatýn yükünü Kaldýrýmlarda boynu bükük kadýnlar görüyorum bana benzeyen Yorgun Bitkin Yaralý kadýnlar Kuþlar diyorum sonra Bir kuþ olsam Ve maviye boyasan þunlarýn saçlarýný Yahut denizleri kurutup sersem ayaklarýna diyorum Biter mi Geçer mi Kiraz aðaçlarý acar mý dudaklarýnda Eylül iþte, adý üstünde Herkesten çok ben üþüyorum Ve yorgun düþüyorum Baþý boþ uçkuru bozuk, bu sayfalarýn üstüne Yinede unutmaya kýyamýyorum seni iþte Belkide hala seni sevdiðimdendir bu sessizliðim Ama sen duy beni Olur mu
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.