Kara sular inmiþ ayaklarýna durur dilsizce. Kim bilir, kaç kiþiyi aðýrladý ömrünce. Belli, derman da kalmamýþ dizlerinde. Bir köþede kaderine terk edilmiþ sandalye. Yýllar alýp götürmüþ zindeliðini, kalmýþ nefes nefese.
Zaman, kar yaðdýrmasa da saçlarýna, Kapýlmýþ feleðin çarkýna. Ya, kýrýlýp sobaya atýlacak bir fakirhanede. Ya, bir eskici dükkanýnda kýsmetini bekleyecek; Ama, ne olursa olsun, artýk anýlarýný tazeleyemeyecek. Acýlarý, yüreðinde tortu tutarken, gözyaþlarýný gizleyecek. Ankara,28.04.2008 Ýbrahim KÝLÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.