YOKLUĞUN...

çakal sesi duydum,yorgun düþtüðüm gecelerde,
sensizliðe adým atýyorum yokluðunda,
kaç gece sessiz saydým vuslat’ larýmý,
türküler le dem’ lendirdim ruhsuz bedenimi,
þiirler le yüreðime kurþunladým seni,
senin hayalinle kaç sigarýnýn dumanýnda tüttür’ düm,
uykumu bölen çýðlýklar la uyandým sabahlara,
yüreðim acýlara iz býrakýr oldu,
tutsak’lýðýmý gidiþinle perçinledim,
denizlere anlattým seni;
mavi sularýn seni çalacaðýndan habersiz,
anlamsýz kaldý cümlelerim,yitip tükenen umutlarýmýn ardýndan,
þimdi gidiþin bir intikam mý oldu senin için,
oysa gidiþlerin zaferi kalan’ ýndýr,
acýlarýn sitemi gidiþlerin hatýrasýdýr,
kalanýn gözünden dökülen iki damla yaþ,
þimdi yeni bir sevdaya tutulmuþ’sun,
gözünde ki yaþlara merhem olmuþ,
yalnýzlýðýma bir merhem bulamadým ben yokluðunda,
þimdi neyi deðiþtirir dönüþün bilmem ama!,
ben ölüyorum yokluðunda...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: