Bu þiirlerin gerçek hikayesi Arke Adasý Romanýmdadýr. Soner ÇAÐATAY
Cemil bey duygulandý; gözlerden yaþlar taþtý
Ondan duyduklarýna, hem üzüldü hem þaþtý
Simya her cilvesini yaþamýþtý hayatýn
Ahvaline âgâhtý her türlü mahlukatýn
Bu esnada Benekli pencere önündeydi
Haline bakýlýrsa en güzel günündeydi
Bir rahat vermiyordu sakin huylu Maviþe
Yatmaya çok çalýþtý camdan giren güneþe
Simya onlara baktý, ne yapýyorlar diye
Devamlý oynadýlar, aldýrmadan kediye
Annecik, gözlerine baktý yaþlý adamýn
Sulu resmini gördü acýklý serancamýn
Sahibin göbeðine sokuldu yavaþ yavaþ
Avucunda kayboldu içi keder dolu baþ
Sonra sað patisini kaldýrýp yanaðýna
Katrecikleri sildi, bakarak dudaðýna
Cemil Bey duygulandý kedinin sevgisinden
Çok da mutlu olmuþtu, bu yakýn ilgisinden
Med cezirinde idi dalga dalga hislerin
Üzerini örtmüþtü gam dolu bahislerin
Ýçinden bir ses dedi: »Çekinme ona sarýl.«
»Ve sýcak kollarýnda uyusun mýrýl, mýrýl.«
»Hadi gel bana!« dedi açarak kollarýný
Bulmuþtu artýk ruhu sevginin yollarýný
Müþfik hayvaný tutar tutmaz iki eliyle
Baðrýna bastý onu, bütün içten haliyle
O kadar samimi, candan, kalpten sarýlýþtý ki
Güzel dostunu içine sokacaktý sanki
Okþadýkça okþadý baþýný, yanaðýný
Sevgi ile doldurdu iki göz çanaðýný
Tarakla tüylerini tarayýp sevdi, sevdi
Kasvetli evi þimdi huzur dolu bir evdi
Cemil bey gözlerine bakarak sordu ona:
»Gözün niye kör oldu anlatsan artýk bana.«
»Ha sahibim diyordum, evet biraz zâlimdi.«
»Ama dýþtan bakýnca, adam hayli hâlimdi.«
»Devamlý nöbetçiydim buðday ambarýnda.«
»Bizatihi benim de payým vardý kârýnda.«
»Neyse bir gün ambara geldi, çuvala baktý.«
»Fareler yýrtmýþ, bu kez kafayý bana taktý.«
»Sýký sýký kapattý kapýyý, pencereyi«.
»Gördü asýlý duran keseri, testereyi.«
»Duvardan kapar kapmaz atýverdi keseri.«
»Ýþte þu körlüðümdür, sapýn en son eseri.«
»O gün bugündür görmez gözüm; ama alýþtým.«
»Buna raðmen ambarda, gece gündüz çalýþtým.«
Yaþlý adam pürdikkat dinliyordu Simya’yý
Dinledikçe bir baþka görüyordu dünyayý
Öne doðru eðildi; sobaya baktý…Sönmüþ
Maviþ de uyuyordu, yüzü güneþe dönmüþ
»Peki« dedi Cemil bey, »adam kovdu mu seni?«
»Hayýr! Bu defa mesken, kýldý bir deðirmeni.«
»Bir kanaldan su akar, bir yandan o dönerdi.«
»Gece dokuza doðru bütün lambalar sönerdi.«
»Ve ben yalnýz kalýrdým karanlýk deðirmende.«
»Korkunç sesler çýkardý bir þeyi devirmende.«
»Duyardým seslerini, kemiren farelerin.«
»Þayet bir gözün körse azalýr çarelerin.«
»Tam seçemiyordum ki karþýmda duran þeyi.«
»Çoðu zaman da fare sandým bomboþ þiþeyi.«
Cemil bey güldü birden; sonra yüzü kýzardý.
Simya’nýn sert bakýþý hem sitem hem azardý.
»Kör gözle mücadele ettim ben farelerle.«
»Hafýzam öyle dolu ki mutsuz karelerle.«
»Onlarý kovalarken çok düþtüm duvarlardan.«
»Bir de pençe darbeleri, yedim sansarlardan.«
»Buna raðmen azardan alýrdým nasibimi.«
»Yine de inandýrmak pek zordu sahibimi.«
»Yattýðýmý sanýrdý, deðirmende her gece.«
»Uyuyordum, velakin üç, beþ saat sadece.«
»Hep baþýma kakardý sahibim, yemekleri.«
»Vicdaný hiç görmedi verdiðim emekleri.«
»Yediðim rýzýk, sanki onun lütf u ihsaný.«
»Allah’a þükrederek dinlerdim ben ezaný.«
»Veren, eden ve yapan yemin ederim O’ydu.«
»Amma insan kendini, O’nun yerine koydu.«
»Sahib çay piþirirken ocaðýn alevinde.«
»Tam iki defa yýlan yakaladým evinde.«
»Belki de sokacaktý, belki de ölecekti.«
»Yaklaþan tehlikeyi nereden bilecekti.«
»Hani hiç çalýþmasam, kovmasam fareleri.«
»Yakalamasam kasten, giren haþereleri.«
»O zaman hakký vardýr bana nankör demeye.«
»Çalýþýyorsam, mecbur, hakkýmý ödemeye.«
»Doðru ama« diyerek lafý böldü Cemil bey
»Ýnsana musahhar kýlýnmýþ bütün her þey.«
»Bizim için halk oldu, þu âlemde ne varsa.«
»Kullarýn hatýrýna, yaðar yaðmur yaðarsa.«
Simya sýçrayýp indi adamýn kucaðýndan
Pamuk’u yalamaya baþladý bacaðýndan
»Þimdi,« dedi adama misal vermek için
»Bu yavruyu dünyaya getirdim, söyle niçin?
»Ne bileyim, belki de yalnýzlýktan, ya sence.«
»Bir tek bunun için ha, doðumdaki iþkence.«
»Yanýlýyorsun Sahib! Yavrular benim deðil.«
»Ben, sen, o, sadece bir emanetiz, bunu bil.«
»Allah, kendisi için halk ediyor her þeyi.«
»Zira O, yaratýrken yaþar en hoþ neþeyi.«
»Ýçinde var yaratmak, içinde saklý sanat.«
»Ýnce bir iþçiliktir, þu muhteþem kâinat.«
»Ýçinden gelmiþ seni, beni halk eylemiþ Hak.«
»Senden isteði tek þey: Hep düþünerek bakmak.«
»Biz, hayvanlar kölesi deðiliz insanlarýn.«
»Koyunda karþýlýðý süttür süt samanlarýn.«
»Siz ona ot verdiniz, o da size yün, deri.«
»Birbirine baðlýdýr, mahlukatýn kaderi.«
»Herkes hizmet ediyor, âleme nazar eyle.«
»Kör gibi bakma sakýn gözleri radar eyle.«
»Kaç ay emek verilir domates fidesine«
»Girene kadar senin, insanýn midesine.«
Cemil Bey düþündü ve »Hým dört ay vardýr.« dedi
Taþý tam gediðine koymuþtu güzel kedi:
»Ýþte gördün bir ota kaç ay hizmet edilmiþ?«
»Domatesler için ne kadar zahmet edilmiþ?«
»Anladýn mý Cemil bey, hakikatin özünü?«
»Bir daha düþünerek söyle en son sözünü.«
»Birbirimize hizmet için, yaratýldýk biz .«
»Efendimin elinde kalemle mürekkebiz.«
»Bir daha "Bizim için yaratýldýnýz." deme.«
»En doðru cümle þudur: Her canlý bir hademe.«
S / ÂYE (22:23) -15.05.2017 / ESKÝÞEHÝR