Yaþlý adam, ne »olur« dedi ne de »yok, olmaz.«
»Tam gününde paraný öderim; bende kalmaz.«
Diyerek ikna etmek istedi Cemil beyi
Ama o, unutmuþtu yaþanan tecrübeyi
Zira Cemil, borç için kapýsýný çalmýþtý
Altý bin Lira verip tam yedi bin almýþtý
Amaliyat olacak diye oðlu Mustafa
Ýnsana el açmýþtý hayatýnda ilk defa
Cemil beye Benekli kasketini taþýdý
Derin bir nefes aldý; kafasýný kaþýdý:
»Ah, ah azizim!« dedi. »Keþke olsa da versem.«
»Ýnan, yalan söylemiþ olurum ben, var dersem.«
Nedim bey çok bozuldu ama belli etmedi
»Araba alacaktým, param pulum yetmedi.«
»Neyse azizim, canýn saðolsun, ne diyelim.«
»Nedim bey gitme, öðle yemeðini yiyelim.«
»Afiyet olsun sana!Pist çekil, nankör hayvan!«
»Yine gel arkadaþým, kapým açýk her zaman.«
Komþu ayaða kalktý ve kapýya yöneldi
Gýcýrtýyý duyunca Sarý koþarak geldi
Cemil bey: »Selametle! Dostlara selam söyle!«
»Bu akþam oturmaya gelin, olmadý böyle.«
»Niye olmasýn komþu! Kahveye sen de uðra!«
»Seni merak ediyor, Ali, Hüseyin, Buðra.«
»Sözüm söz, bu gün ya da yarýn ama mutlaka.«
Nedim bey dedi: »Seni özlemiþtir ýstaka.«
Kapatýnca kapýyý, Simya sahibe koþtu
Adamýn oturduðu koltuðun yaný boþtu
Sýçradý ve oturdu; birkaç dakika durdu
Minnak Pamuk koluna patileriyle vurdu
Yaþlý adam sadece sustu hiç aldýrmadan
Bir çay içeyim dedi sofrayý kaldýrmadan
Çelik demliði alýp çayý döktü bardaða
Bir yudum aldý ama ýlýk geldi damaða
»Allah kahretsin! « dedi »Ziyan oldu güzel çay.«
»Para verecekmiþim, ne demek, olur, hay hay.«
»Birgün olsun kapýmý çaldýn mý, yo, çalmadýn.«
»Hal hatýrýmý sorup gönlümü hiç almadýn.«
»Ýþi düþünce dostu oluyorum, hadi be!«
»Seneler önce kazýk atmýþtýn bu garibe.«
»Çaresiz hâlimden kâr elde etmiþtin Nedim.«
»Kusura bakma hâlâ duruyor borç senedim.«
Simya »Ýyi yapmadýn!« dedi tatlý bir dille
»Söyle kaç defa yedin bu insanlardan sille.«
»Beni yargýlýyorsun böyle bilip bilmeden«
»Anlatayým mý zaman hafýzamý silmeden.«
»Neyse ya unut gitsin zaten içim çok dolu.«
»Bir menfaati varsa düþer komþunun yolu.«
Anne Simya dizine geldi yaþlý adamýn
Ýlacý olmak için, ondaki hüzn ü gamýn
»Þu kör gözüme bir bak!« dedi, »Gördün ne halde!«
Ayaðýyla gösterdi: »Su, akacak merhalde.«
»Nasýl kör oldum dinle anlatayým ta baþtan.«
»Bir sahibim vardý ki kalbi adeta taþtan.«
»Ambarýný fareler sarmýþ; her yer delikti.«
»Ben üç aylýkken beni karþýlarýna dikti.«
»Yetim büyüdüm yetim, hayatýn kollarýnda.«
»Hiç merhamet kalmamýþ Allah’ýn kullarýnda.«
»Hani annem olsaydý, öðrenirdim bir þeyler.«
»Benden korkardý elbet çuvalý delen beyler.«
»Öðreten olmadý ki avcýlýðý, ey Sahip!«
»Üç aylýk iken ne, nasýl yakalar garip.«
»Ýlk defa görüyordum fareyi ve sýçaný.«
»Ki ben idim daima korkup geri kaçaný.«
»Çok isterdim çok annem yaþasaydý; olmadý.«
»Caným kardeþlerim de yanýmda hiç kalmadý.«
Cemil Bey meraklandý: »Ne oldu ki annene.«
»Baþka zaman anlatsam; gözlerim doldu gene.«
»Olur olur; zorunda deðilsin bu gün, þimdi.«
»Çizdiðin, hayatýmda en hüzünlü resimdi.«
Kedi, baþýný koydu, Cemil Beyin dizine
Sonra kaldýðý yerden devam etti sözüne:
»Kardeþlerimi aldý kazadan birer kiþi.«
»Aramýzda da vardý üç tane güzel diþi.«
»Hepsini bir torbaya koyup çaya attýlar.«
»Annemin gözleri önünde suya battýlar.«
»Günlerce beklemiþti, çay kenarýnda, anam.«
»Boynu bökük dönerdi eve garib her akþam.«
»Umudu vardý iþte, sudan çýkarlar diye.«
»Koca dünya yeterdi küçücük üç kediye.«
»Annem divane oldu, acýyla miyavladý.«
»Ne de olsa boðulan, anamýn üç evladý.«
»Ýnsan çok acýmazsýz, çok gaddar ve zâlimdir.«
»Buna en büyük kanýt, iþte þu kör hâlimdir.«
»Boðulmak nedir söyle hiç yaþadýn mý bunu.«
»Nasýl bir þeydir yutmak kumu, suyu, yosunu.«
»Bir evladýnýz ölse çok isyan edersiniz.«
»Bizi öldürenleri kahraman edersiniz.«
Cemil Bey »Bak buna, çok üzüldüm.« deyip sustu
Zannýnca, »a c ý ç e k m e k« tek insana mahsustu
S / ÂYE (11:27) .13.05.2017 / ESKÝÞEHÝR