güz yapraklarý savrulur düþer üstüme üstüme
üstümde baþýmda nice yýlýn toprak kokusu
biten dün akþamýnda eskimeyen bir rüzgar
yaðmur hasreti çorak ellerimde nasipsiz göç kuþlarý
tadý buruk tadý sýla yanýk bir türkü yangýný asýl yardan
okþar ellerin saçlarýmý eskimiþ bir zamandan
tazelenmiþ þefkatini duyarým inceden gülümserken
bülbüle gülün hasretini yazar bir þiir
kuruyan bir dalýn yapraða özlemi büyürse de
kýþ beyazý ten ayazlarýnda üþürüm sensizliðe
unuturum da kendimi bir gün bir yerlerde
býrakýr giderim bütün günahlarýmla
arsýz yalanlarýný yalan dünyanýn
bir kokun kalýr benden geride
asýl sahibine sorarým da güllerin yine yine senin
gülüþlerinden tutunurum ellerine
çocuk gülüþlerimizden tutunurken
ablam gelir kardeþlerim de
bir oda dört duvar
sýmsýcacýk bir yuva gelir gözlerimin önüne
babam gelir aklýma
ne onu unuturum onun güzel gözlerini
ne kardeþlerimi
ne de seni anne
ben seni unutamam unutmam seni …
anne !
yine okþasana saçlarýmý
bak yine rüzgar çýktý çýkacak ...
Bütün annelerimize ve sevdiklerimize saðlýk, huzur ve mutluluklar diliyorum sevdikleriyle birlikte ...,
Kaybettiðimiz büyüklerimize, anne, baba, kardeþ ve diðer can’larýmýza da rahmet diliyorum yüce Rabbimden...
Toplumcu, gerçekçi yaklaþýmým, pek çok konuda, fantastik pembeli düþ, hayal ve aldatýcý yalanlar yazmaya müsait deðil. Bu nedenle, yazdýklarým, çoðu zaman aðýr gelir insanlara. Ama, içsel , gerçek duygularýnýn da bunlar olduðunu, itiraf edemeseler de, iyi bilirler...
Mert Yiðitcan
13 mayýs 2017