Ab
HA UNUTTUM HA UNUTACAĞIM
Seni sevmek kadar seni unutmaya da o kadar ihtiyacým var.
Çünkü artýk taþýyamýyorum bu aþkýn yükünü tek baþýma.
Eskiden adýný duysam heyecanlanýrdým, kapýlýrdým senle gelen rüzgara
Artýk adýný duymaya, senle gelen rüzgara takatim yok yar..
Sen benden çok uzakta olduðunun sanarsýn
Ama yanýlýrsýn.
Çok yakýnýmdasýn.
Gözümde ki yaþta, bardaðýmda ki çayda,
kursaðýmda kalan mutluluðumda,
Kabuk tutmayan yaralarýmda, dört tarafýmý saran hatýralarda...
Her yerde ve her zamanda sen varsýn, ben varým ama “BÝZ” yokuz iþte.
Seni öldürdüm içimde, senin aylar önce beni öldürdüðün gibi yar...
Sen merhametsizce yaptýn, bense gözlerimi kýrparak.
Kaldýrdým cenazeni içimden aðlayarak,
Ben sana yas tuttum, sen her zaman kin tuttun yar..
Unutmayý unuttuðumdan beri zordayým
Unutmayý hatýrlayayým ki seni unutayým.
Seninle açan güllerimi kitap sayfalarýn da kurutayým.
Seni Unutayým.. Seni Unutmalýyým..Seni Unutacaðým..
ABDULAZÝZ LORCÝ
21-04-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulaziz Lorci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.