Sessiz sedasýz geldi gün batýmý Kuþlar,çiçekler el etek çekti aniden Karanlýk ablukaya aldý yer yüzünü Yýldýzlar düðün evine çevirdi gökyüzünü Saklandý birden bütün çiçek kokularý Boy sýrasýnda çýkarken hayaller ortaya Ben ve gün gönül daðýna kavuþtu an an Bütün hüzünle savruldu geçmiþten atan beyan Sen bir kenarda düþersin düþlerin tavýna Ya saçlarýn abartmýþ dolunay gibi Ya gözlerin buðulanmýþ sisler gibi Düþtüðüm yere bakarsýn sanki yerin dibi Karanlýk ablukaya almýþ hayatý sessizce Ne umutlar kalmýþ saf akla gelen Ne insanlýk kalmýþ töreyle kalan Her þey giderken gecenin koynunda sonsuzluða Bir hoþ seda kalmýþ geçmiþ anýlardan Baktýðýn gece karanlýðýný derinlerde Dok þimdi bir kenarda göz yaþlarýný sessizce
I.TÜRKMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailturkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.