yaþadýðýn o muhteþem hayatýn nadide detaylarýný anlatýrken
aðzýndan bal damlaya damlaya
burnun havada
onun hemen altýndaki dudaklarýn
öpülmemiþliði
gözlerin.. aþk dolu bakýþlardan yoksunluðu
kalbin ise sevilmemiþliðin derdini yanýyordu
yaþadýðým cehennemdeki ateþime aldýrýþ etmeden
sen diyorum
bencilliðin kibirden ilahesi
kafanýn etrafýnda yeþilden mora evrilen harelerinle
gözlerimi kamaþtýrýrken
söylediðin bir kaç tatlý söze mayýþýyordum hemen
uyuþuyordum yani
yani týlsýmlý biþeyler yapýyordun
kurbaða ve prens arasýnda med olup
cezire dönüyordum sonra.. o ne demekse artýk
kendimi aþk ile tutulmuþ
kýrýlgan kalbini memnun etme görevinden baþka bir misyonu olmayan
tuhaf bir köle gibi hissediyordum
içimde senden yana olan inanmýþ ne kadar his varsa
karþýsýna geçip
hemen her gece
ey inananlar diye sesleniyordum
amaaa
içimle dýþým arasýna ne vakit ördüðünü bilmediðim duvarlardan
yansýyordu sesim
sen gidince
kalmanýn verdiði ezikliði yaþamayayým diye
ben de gittim
kalan saðlara ne oldu bilmem
ölü gömücülüðü de ben sevmem
azat edilmiþliðin verdiði mutluluðu
ayrýlýðýn azabýndan sýyýrýp ..................
ooof offf.