toplanýp titreyen bir ýþýðýn gölgesine tutunup bir nazlýdan irkilmeye taþlar hafif taþýnan aðýr gözlerin ferine yapýþan anlaþýlmazlýk gýrtlaðýna bir ýrmaðý içer gibi sonra doya benliðin hiç olduðu huzur bahçede kuþatan bizim koþumuz gök salýncaklar
0104
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.