Dört duvar, dört köþe kuytu gibi bir oda;
Tavanda ufak bir pencere ýþýk süzülmekte.
Düþünceler gýrla dönüyor aklýmda;
Ýçimde buhranlar esiyor, nerden gelmekte?
Yattýðým somya gýcýrdýyor, caný sýkýlmýþ sanki;
Benimle hergün konuþuyor, ondandýr belki..
Bugün mutsuzum somya kardeþ, baþka zamana..
Bilemem zaman olur mu baþka?
Nefesim daralýyor bugünlerde, kalbim kuþ gibi kanatlanýyor ..
Biliyorum günlerim azalýyor. .
Karþýdaki duvara attýðým her çentikte uçacaðým günü beklerken..
Ruhum uçacak göklere, çýkmayý isterken..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.