İHTİYARLAR

ÝHTÝYARLAR

Ýhtiyarlar... ihtiyarcýklar...
Salaþ bir kahvehanedir meskenleri.
Soba baþýný tutarlar her daim,
Kýçlarýna eziyet çektirirler tahta iskemlelerde,
Uyuklarlar ara ara;
Bazen utandýrýr
Burunlarýnýn dizlerine damlamasý.
Sonra yine uyuklamalar...

Bozmasa sessizliði,
Ara ara kahvecinin demli çay servisi,
Bir de sobada yanan odun çýtýrtýsý,
Pinekleyecekler kendi kendilerine öylece.
Ölümü beklemek denmezse de,
Amaçsýz, öylesine bir bekleyiþ onlarýnki.

Ikýna sýkýla sohbet ederler,
Maaþ kuyruðundaki eziyettir ana konu,
Bir de düþük emekli maaþlarý.
Dahasý hükümetler kurar,
Hükümetler yýkarlar.
Ara sýra hýnzýrlýklarý tutar,
Baþlarlar çekiþtirmeye
Komþunun kýzýný, gelinini.
Hýzlarýný alamazlar yine de;
Bu kez de avrat yakýþtýrýrlar,
Ýçlerinden doksanlýk birine.
Takýlmalar... gülüþmeler...

Minareden duyulunca yanýk bir sela,
Çöker bir karamsarlýk!
Ölüm korkusu sarar ihtiyarlarý!
Böyle sürdürürler uzatmalý ömürlerini,
Köþe baþý kahvehanenin ihtiyarlarý.

Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın: