Kimsesizdik belki... Son sardunyalar da solmuþtu bahçemizde. Yosun tutan bir akþamýn günbatýmýydýk., Sarhoþtuk belki... Kadehlerde arýyorduk son sözlerimizi. Ýsliydi yüreðimiz. Kýrmýzýya çalan göz bebeklerimizde, Akisleri ölgündü hayatýn. Deliydik belki... Çýlgýnca dans ediyorduk sokaklarda. Senfoni eþliðinde kulaðýmýza çalýnan yankýlarý, Birlikte kucaklýyorduk çikolata kokusunda. Lunapark eðlencelerinde, Kýyasýya yarýþýyorduk ýþýklar altýnda. Týrmanýyorduk daðlar ardýndaki karlarý, Ve sonra her bir kar tanesine, Adýmýzý yazýyorduk. Yanlýþtýk belki,.. Senin gittiðin adreslerde ben yoktum, Benim gittiðim adreslerde de sen. Her kapýyý vuruþumda, Baþkalarý açýyordu, Bu kez doðru yer ve doðru zaman sanrýlarýmý. Sen, Mesafeler örüyordun bana doðru, Bense sana anýlar... Evet,yalnýzdýk, Evet,birbirimize ait çýkmazdýk. Fakat hiçbir zaman, Deðildik, Ümitsiz....
Sosyal Medyada Paylaşın:
LARENDE SU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.