Issýz tepelerden gün sýrtý dönüp gitmekte Aðýr yenilgilerden yine yorgunum anne Göðün boþluklarýnda kuþ sesleri yitmekte Altta sular çaðlýyor bense durgunum anne Telaþým eðri büðrü sadrýmda koca duvar Gör bak muhtacým sana gitmeseydin ya, ne var
Kalbime yüklenmiþim rüyalarým düzensiz Karanlýklar içinde alt üst eder ýþýðý Soluðumdan ürken can eskir yýllardýr sensiz Böðrümde derin sancý vurur yüzü asýðý Mukaddes sofrandaki helal sunduðun aþtan Durur lokmalar hâlâ avuçlarýmda taþtan
Dünümü yýða yýða bugüne gelen yaþam Kül rengi iklimleri yarýnlara taþýyor Düþlerde yokken hüner ’bitti’ dediðim meram Dýþarda akan hayat kýyýya yanaþýyor Gel annem, tedirginim ’omuzlarýn gergin’ de Gel ki, kaybolsun dalga arandýðým enginde
D’üþüyor hayalimde cemre yüklü baharlar Doðup batan güneþle üþüyorum ansýzýn Aðýr aðýr yokuþu çýkýyorken katarlar Hazinle uðurluyor yine seni bu kýzýn Sen, beni býrakýrken baki kalan âleme Ara sýra elimden tut býrakma eleme...
Nezahat YILDIZ KAYA Sosyal Medyada Paylaşın:
Nezahat Yıldız Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.