Bizi bizden çaldýlar; olduk bize yabancý; Gidenler bizden miydi? söyler misin ey hancý! Doðruluk þiarýmýz; sevgi, damarda kan dý; Nasýl da inandýrdý; yalana, bir yalancý!
Þu zümrüt tepelerden; hani! esen yelimiz; Öyle bir kýrdýlar ki; doðrulmuyor belimiz. Neden bunca nefreti, söylüyor hep dilimiz; Korkarým öldürecek; bizi, kalpteki sancý!
Zor gününde dostlarý; arayýp da sorardýk; Baþa musibet gelse; hep hayýra yorardýk. Yarýnlar adýna biz; büyük düþler kurardýk; Sayamadým yýkýlan; þu umutlar kaçýncý!
Kalpten kalbe duyurup; sevgilerin sesini; Ruhumuzdan süpürüp; karamsarlýk sisini. Çýkarýp atmalýyýz; yüreklerden hepsini; Gönülleri kuþatmýþ; kan kusturan bu hýncý!..
Mahmut KILIÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Kılıçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.