GELMESEN DE, OLURDU !..

ZORAKÝ SEVDA



Yüreðimde bir sevda,
Yorgun düþtü bedenim.
Aðýrdý yükün bana,
Sana hiç bildirmedim.
---Saklamadan bilsen de,
---Bilmesen de,olurdu !..



Kalbimdeki gülümü,
Sana verdim sev diye.
Çok gördün tebessümü,
Bu abus çehre niye ?
---Sen yüzüme gülsen de,
---Gülmesen de,olurdu !..



Seviyorken ben seni,
Ýsmin düþmez dilimden.
Sevemedin hiç beni,
Ben tutmuþken elinden.
---Candan beni sevsen de,
---Sevmesen de,olurdu !..



Sevgin ile baþ baþa,
Kalmýþ iken çaðýrdým.
Hep daðlara taþlara,
Avaz avaz haykýrdým.
---Sen sesimi duysan da,
---Duymasan da,olurdu !..



Kucak açtým sevdana,
Deðerini bilmedin.
Kalbim açýktý sana,
Sen içeri girmedin.
---Sen içeri girsen de,
---Girmesen de,olurdu !..



Düþündükçe hep seni,
Kendimi düþünmedim.
Ben sevginle ismini,
Aklýma mühürledim.
---Sen aklýndan silsen de,
---Silmesen de,olurdu !..



Gönül vermiþtim sana,
Sevgim sana yetmedi.
Hep azap oldu cana,
Beni yedi,bitirdi !
---Mezarýma gelsen de,
---Gelmesen de,olurdu !..



Tuðal KÖSEMEN
05.Mayýs.2017










Sosyal Medyada Paylaşın: