çocukken merak ederdim hep bir zencinin içide siyahmýdýr? aðlasa gözyaþlarý ne renktir? sonra büyüdüm ve anladým o da benim gibi insandýr otuz iki diþi, bir çift gözü ve burnuyla içide benim içim gibi .... büyüdükçe tanýdým meðerse herkes düþünmüyormuþ benim gibi mesala gezerken New York sokaklarýnda bir zenci , çarpmaz ona bir beyaz yanlýþlýk olsa dahi ya da bir yolcu otobüsünde ön koltukta oturup bir zenci , izleyemez yol boyunca aynadan arka koltuktakilerini büyüdükçe öðrendim bunlarý... keþke birgün ortasýnda gece çökse New York sokaklarýna karanlýkta belli olmasaydý kimin beyaz ,kimin zenci keþke hiç büyümeseydim hep kara gün dostu olarak kalsaydý zenciler çocukluðumdaki gibi ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zagros meyhanesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.