nâr-ı aşk

adýnýn geçtiði her cümleyi
jiletle kazýyorlar sevgilim
kýrýyorlar gönül hanemin notalarýný
gülmesen çocuk çýðlýklarýyla dolu dolu
ansýzýn ölebilirim

sayrý bir yatakta dört dönüyorum günlerdir
acýmý bölüþmüyor hiç bir ayna
kime baksam kendim deðilim
yüzümü kýracaðým bir duvar yok henüz
el pençe duruyorum gözlerinin hizasýnda
unuttuðum bir þey oluyor zaman
zaman; yani kabuðuyla oynayan bir yara
bir kum saati gibi dökülüyorum yerlere usul usul
tutmazsan ellerimden düþebilirim

bir yol demiþti
mor damgalý çingene
ellerimin hüznüne bakarak!
suskun bir alfabe keþfedilmiþ adý aþk
çok olmadý ama öðreniyorum seninle
birde þu kabuslar olmasa
kuþlarda konardý bahçemize
çiçeklerde açardý allý morlu
ki sen ! giyince çiçekli fistanýný
bahar gelirdi memleketime
öpüþlerini özledim boynuma kondurduðun
karþýlaþtýðýmýz ilk yerde
sarýl ve öp yeniden
eksilirim nefesinle serinlemesem

tarifi imkansýz iþte
baþýmý döndürüyor bu namussuz çað
ve bulandýrýyor midemi durmadan
aþk; katlanmakmýþ en derin acýlara bile
öðrendim hem
bir kadýnýn en büyük sancýsý
yeni bir can baðýþlarken olurmuþ
canýn çok yanmayacaksa eðer
beni doður gülüþlerinle
incecik bir dal gibiyim
kýrýlabilirim

bu yol nereye varýr sorma
illa sevgiye ,illa aþka
yüreðinden gayrý sýðýnacaðým bir yer yok baþka
sen sýmsýký sarýl yeter ki
ölürsem bile dirilirim

Barýþ Çiçek
Sosyal Medyada Paylaşın: