Erbain

kýrk yerinden kýrýldý kalbim
yine de su taþýdým dudaklarýna durmadan
ýslak türkülerin mavi uðultusu
vurdukça boran yemiþ saçlarýma
gözlerimin merceðinde gri bir sancý
aþk mesela veya devrim
kanattý durdu baðrýmý
flu gecelerin ýssýzlýðýnda
üþüyen yanlarým oldu hep
aþkla kapatacaðým yarýklar
kavmimden kalma

usuma karýþan gece
çalkantýlarýyla küflü bir aðrý olup
mýh gibi saplandý y’aralý yanýma
y’adýma düþtü eflatun sütüyle annem
ki ! emdiðim aðuydu hatýra kalan
oysa
yeþildir biraz her yara
sömürgede doðan herkes için
’ve prometheusu yakan ateþ ’
iþte yanaþtý kýyýlarýma

söyle
niþangahýna gönüllüyken aþkýn
hep isabet edecek deðil ya
bir kez olsun ýska geçmez mi firâk
neden yazgým böyle kara
tütsülendi üstümde dünya
bire bin sancýyla

ýlýk bir nisan yaðmuru
sendeliyor üzerime durmadan
ve þayet ölürsem topraklarýna varmadan
ziyandýr bu ömür ziyan
ve rençberin alýn teri
buðdayýn sütü
topraðýn kalbi
incinir umudunu kesersen
incinir aralý durur kapým
bil istiyorum durmadan bil
afrikalý bir çocuðun karýn açlýðý gibi
açým sevgine
öldür öpüþlerinle beni
mutlu göçüp gideyim
yeryüzü cehenneminden

kýrkýna varmadan kýrýldý kalbim kýrk yerinden
teninin renginden sür dirilirim yeniden
Sosyal Medyada Paylaşın: