EY DOST
Muhabbet, dostluðun azýðýdýr dost,
Yokluðunda anladým hasretin hakikatini.
Meðer ruhumun gözyaþlarý düþse sineme,
Sözlerin bir merhem imiþ gamlý gönlüme.
Baþka imiþ ey can ayný dilden konuþmak,
Þimdi dilim suskun kaldý kederinden.
Hüzün saðanak halinde hecelere yaðýyor,
Belki harfler eðik duruyor üstünde ki yükten.
Ýnan istemem ne çay ne kahve,
Bilirim pervane gibi ikram ettikçe.
Tadý yok ki sensizlikte hiçbirinin,
Tadý yok ettiðim muhabbetlerin.
Rabbim ömür versin görüþürüz elbet,
Bilirim bu günlerde geçecek elbet.
Biraz sabýr ile biraz da dua,
Geçecek hepsi umutla,anýlarla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.