Soðaný yumrukla bölenler,
En çok da cücüðünü severler.
Ne güzeldir, tertemizdir o öpülesi elleri...
Sobayla deðil, alnýnýn teriyle ýsýtýr evini,
Yürek sesiyle,
Eþinin ve kendinin nefesiyle...
Bir lokmasý bile altýn deðerinde.
Mutlaka kaçýrmýþtýr sevdiðini,
Atýnýn terkisinde veya eyerinde...
Kimseye minnet etmez.
Soðaný yumrukla bölenler...
En içten, en samimi; yok demez hiç,
Her þeyini bölüþür sevdikleri ile...
Yerin üç yüz metre altýnda çalýþaný da var.
Üç yüz metrelik gökdelen tepesinde cam sileni de...
Belki okumamýþtýr Þhekspir’i,
Fransýz Devrimi kaç yýlýnda oldu,
Belki bilmeyebilir...
Ömrünün sonuna kadar,
Ayný kadere katlanýp bahtý gülmeyebilir.
Ýsyanýný göremezsin,
Ýsyanýný duyamazsýn...
Vatan sevgisi yine doruklarda...
Ömrünün sonuna kadar,
Soðanýný yumrukla böler,
Yatar yataðýna,
Milletine, memleketine caný gönülden dua eder...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.