ey hayat! köþe kapmaca oynayýp duruyorsun benimle, yüreðimin köþelerinde ne varsa gizli veriyorsun elime, vuruyorsun yüzüme mutlu mu oluyorsun ben kanadýkça gül; güller de kýrmýzý ben gibi...
þimdi de körebe; kördüm, ve geç de olsa gördüm çocukça düþlerimdin, sevdiðimdin mutlukluklarýmý sobeledin,düðümledin boðazýmda yarýnlarýmý bilemedim gerçek deðildin.