Yýl 1071 de Atam Alparslan seni ilk kazandýðýnda,
Hani Malazgirt kýrsalýnda o ilk karþýlaþtýðýnýz zaman.
Onun beyaz kefeninden ter, kýlýcýndan kan damlýyordu.
Sen ise dört bin yýldýr
nice medeniyetler emzirmiþ olan koca memelerinle
çýplak ve tedirgin duruyordun.
Sütünde kesilmiþti,
Zira üzerine yeni adým atmýþ
yel gibi gezinip boða gibi tepinen
Türk’ün bu yabancý atlarýnýn çelikten bacaklarý
Korkutmuþtu seni.
Sonra atlarýmýzdan indik,
Onlar dünden kalan süt çimenlerinle beslenirken
Bizler kýlýç ve oklarýmýzý ellerimizden býrakýp
Saban ve çapalarýmýza sarýldýk.
Þaþýrmýþtýn ki haklýydýnda,
Çünkü bu sert bakýþlý usta savaþçýlardan
Topraðýna ilgi beklemiyordun.
Oysa üzerini yakýp yýkmak
Baðrýný toz duman etmek deðildi niyetimiz
Ovalarýný yangýn, daðlarýný yangýnla doldurmak deðildi.
Þefkat, verim, doymak doyurulmak
Sevgi istiyorduk.
Uzaklardan gelmiþtik kucaðýna,
Garip, yetim ve öksüz bir millettik biz
Doðduðumuz öz yurdumuzdan ayrýlmýþtýk..
O srbep kinliydik, kýzgýndýk belki kýýcýydýkta,
Fakat çok büyük yüreðimiz olduðu kadar
gönlümüzde vardý.
Bizi tanýdýkça sevdin, sevdikçe daha da tanýdýn
Cenazelerimiz gördün
Türkülerimizi duydun ve gördün
Halkýmýzýn oyunlarýný.
Yaþlýmýza, gencimize, çocuklarýmýza
Gelinlerimiz kýzlarýmýza oðlanlarýmýza
Yorgun sýðýrlarýmýz ve köhne kaðnýlatkmýza açtýn sineni
Öz yurdumuzda görmediklerimizi sende gördük
Yemediklerimizi senin yeni sofranda yedik.
Ne sabqndan ne çapadan
Ne de ok ve kýlýçlarýmýzdan vazgeçtik
Asi bir at baþý gibi sürdük seni ileriye
Ýman ile gâzâ
Ülkü ile Hak için
Aþk ile millet
Gururla devlet için
Savaþtýk.
Savaþtýkça kazandýk, ve büyüdük
Dünya’ya hükmeder hale geldikse
Bu bizim ýrkýmýzýn yüreðimizin gücü kadar
Senin bize yedirdiðin
O helal ve pak ekmeðin kudretindendi.
Ceddim Osman’da sana ne düþkündü bilirsin
O söðüt aðacý altýnda yedirdiðin lokmayý unutmadý hiç
Üç kýta’da hüküm sürerken dahi
Ýlle sen yetiþtiresin diye koynuna yolladý þehzadelerini.
Güldük kahkahalarýmýzý
Aðladýk gözyaþlarýmýzý
Vurulduk al kanýmýzý
Öldük naciz bedenimizi
Ýndirdik kutsal topraðýna.
Uzun yüzyýllar gecirdik beraber
Yýllarki ah ne yýllar,
Sonra gücün rehaveti çöktü üzerimize
Ýçimize kapandýk
Köhneleþtik
Hantallaþtýk
Çürüdük bilmeden bilemeden
Ve su ve düþman,
Onlar uyumadý biz uyuduk
Yedi düvel bir anda çullanýverdi üzerimize
Habersiz, bilgisiz, zayýf yakanýverdik.
Birer birer kopardýlar kardeþlerinden
Her parçanda bizimde özümüz koptu özden
Akýn akýn uðurladýk mechule doðru evlatlarý
Bir dönülmeze umutsuzca umuda gitti kýnalý kuzularýn.
Cepheden cepheye koþtu
Durup dinlenmeden yorgun
Ve garip þehit düþtü evlatlarýn
Yenildik..
Sonra düþman gelip çöktü pahitahtýna,
Demirden pençelerini geçirip boðazlarýna
Seni iþgal bizi esir ettiler
Ýzmirden dalarak karýn boþluðuna
Adana, Maraþ, Antep, Kars
Manisa,Uþak, Afyon, KÜtahya
Bütün iç organlarýna kanser gibi yayýldý düþman.
En mahrem alanlarda tecavüze uðrarken
Biz güçsüz kaldýk bakamadýk sana
Sen utandýn bakmadýn bize
Çektin ay yýldýzlý kutsal örtünü üzerine
O halde bile kendine deðil
Oluk oluk sütünle büyüttüðünve o sütün hakkýný vermek için ýrmak ýrmak kanýný sana döken
O garip, o fakir, ve o onurlu evlatlarýna aðlýyordun sen.
Her bölgene urularak diz çökmen için zorlanýrken
Kendi memenden beslenen
Süt çocuklarýndan bile ihanet gördün sen..
Liderimiz Atatürk
Bandýrma vapuruyla gözyaþýnýn sularýyla
Yanaklarýndan süzülerek
Baþýndan ayrýlýp
Baðrýn Samsun’a indiði zaman
Amasya, Erzurum, Sivas ve Ankara
Umudu içinden geçiriverdin.
Çýkardýn koynunda son kalan evlatlarýný
Aðýzlarý süt, gönülleri oyun kokuyordu daha
O kadar küçük o kadar masum ve okadar cesurdular
Onbeþlik Memetlerin ardýna
Düþtüler yetmiþlik Nene hatunlar
Yorgun kaðnýlar önünde yürürken dedem
Teri akýyordu alnýndan
Çukurova pamuðuna karýþmýþ sakallarýna
Yürüken direndiði bastonu sendendi sendin
Kaðnýyý çeken yorgun öküzün
Otunla doyup suyundan içmiþliði kadar
Gün boyu saban çekerek
Terini sana dökmüþlüðü
Aðacýn altýnda dinlenmiþliði vardý.
On kýrýk mavzer
Bin çelik süngü
Obanýn yörükleri düzün efeleri
Azimli ve güçlü Kürt neferleri
Cesur ve uyanýk çerkes beyleri
Laz’ýn deli kudreti altý patlarý
Sunni’nin kývýlcýmý Alevi’nin Alevi
Kenetlenmiþ bir ULus tek parça yürek
Ayný yaþam
Ayný ölüm
Ayný namusla
Öldük ve dirildik..
Ve o yorgun kaðnýlar yendi kamyonu
Düþtüðümüz yerden kalktýk
Zira biz böyle bir halktýk...
Yüreðine bir kor gibi bastýn þehitlerini
Onbeþlik memetle nice nene hatunlar
Ayný mezara ayný yaþla sýðdýlar
Yarandan önce sardýn yaralarýmýzý
Oyalý yazmalar kan
Kýnalý avuçlar al al oldular
Yine sen verdin herþeyin ilacýný
Pýnarlarýnda kalan son temiz suyu
Düþmana çiðnetmediðin son lokma ekmeði
Örselenmiþ halinle son þefkati verdin.
Seni kurtarmýþtýk
Mutluduk
En büyük bayramdý
Baþtan baþa çiçeklerle süslemiþtik seni
Nasýlda yakýþmýþtý üzerine
Atatürk’ün hediyesi
Cumhuriyet gelinliði...
Nasýlda mahçuptun
Bir genç kýz gibi al al olmuþtu
Dað yanaklarýn
Ovalarýn gaziydi ama
Þenlenmiþti þehir dudaklarýn..
Hüzünlüydün
Çünkü bizim daha o an unuttuðumuz
ve daha da unutacaðýmýz
Görüp bilmediðimiz hikayeleri olan
Aslanlarýna yanýyordun sen.
Ezelinden ebede
Memenden ayrýlýk cepheye
Yaþamdan ayrýlýp ölüme
Daha filizlenmeden topraða koþan
Evlatlarýnýn kýymýðý vardý elbet içinde..
Yeni elbisene sevinemedin bile
Göklere kaldýrdýðýmýz
O nazlý
O garip
O kutlu
Ve o þanlý bayrak
Bizi gururlandýrdýðý kadar
Seni duygulandýrýyordu.
Ardýndan yine o eski bereketinle kalktýn ayaða
Açtýn yine sinenelerini
Çaðladý soðuk ve gür pýnarlarýn
Uçsuz ovalarýndan fýþkýrdý baþak
Meyveden aðaçlarýn eðdi baþýný..
Dal’a kuþ yuva yaptý sarý inek buzaða
Kýr at kýsrak doðurdu
Koyunlar kuzuladý
Dönmeyen mehmetlerin mehmetleri oldu
Onlarýn da mehmetçikleri
Pýnar’lardan su çekerken Ayþeler
Baþýnda tazelendi sevdalar
Tekrar büyüdük güçlendik dirildik
Gidipte dönmeyenler unutulmadý hiç
Ana doldu heryer
Lakin babalar hep eksik kaldý...
Sen bakma þimdi kendi suni kavgalarýmýza
Bakma din, dil, ýrk sürtüþmelerimize
Bakma seni ortadan kendi elimizle
Kendi gayretimizle bölerek
Düþmanýn yapamadýðýný
Biz yapacakmýþýz söylentiletine
Heyy güzel Anadolum;
Geçiçi yaþamýn en huzurlu yaný
Öldüðümde baðrýnda ebedi uykumu bilmektir.
Bu hasret yük eder bana bu caný,
Kavuþmak;
Topraðýnda sende ölmektir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.