HAYATIN DEMİ İNSAN

Hayatýn içinde yaþarken, nede çabuk kayboluyoruz...

Yýllanmýþ aðaçlarýn dallarýndan düþerken günler-geceler;
Bitirmek istersin hayatý düþüncelerde, ölümüne demlenirken...

Dünya bir çaydanlýk, her insan kendini kaynatmakta.
Yaþanan her þey acý-tatlý demini salmakta...

Oysa ne çok zengin bir dünyada hayat baþlamadý mý?
Ýnsanlarýn aklýný þeytan çelince fakirleþti sonra...

Cehennemin ocaðýnda insan piþerken, ömrünün bedelini ödüyor.
Býrakýn bu cennet dünya dönsün kýyamet kopana kadar...

Ölsün kötüler günahlarýyla, iyiler sevaplarýyla yaþasýn.
Bekle-bekle beni; hayatýnýn son nefesinde yalnýz kalma...

Ýnsanlar seni boþ yere aðlatýrken, susuz aðlamasýn gözlerin;
Cesaretin varsa hayat, uzat bana dilini çekip koparayým.

Gülme, alay etme arkamdan, sýkýysa yüzüme tükür de;
Hayatýmýn son deminde seni sýcakken içeyim...

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: