665

I

giderek iyiyiz onunla giderek iç
elle akýl deðil, dille söz deðil
hayvanla hayvan; biri aðaçta
diðeri avcýyý öldüren ulu katil

giderek iyiyiz kibrimiz ademden öte
evrende ilk nefes boþlukta bir emir
topraðýmýz ateþin cenin günleri
siyahta yer kalmadý karanlýðýmýza

önümüze çiçekli bahçeler sürükleyen zaman
kum ve rüzgar kusar da ensemize
denge bozan dengeler çýkar
ve kaos, bizden: birbirimize

çünkü biz bu koca taþýn bütün güllerini
kalbimizdeki dikenden görmeyi bildik
öðrendik ki bu kirlenecek sayfadayýz
gözlerinizi görüyoruz bu dem, ruhunuzu: bozuyoruz

II

suyun günahýyla paylaþýlmaktan geçtik
etin sesinden düþen bir elif uðruna
kahreden bir deðersizlik bulutu
durmuyor artýk akrebin sýrtýnda

dondurduk mum diplerinde beþleri
zerre- zerre olumsuzlayarak gövdeyi
düþlerimizden çýktýk, tutunduk küle
yetiyor birbirimize savrulmak: olamamaktan

taþýnca, kendimizden, karýþmayalým diye bir geçmiþe
anneler ölüsü babalar tozu gürül gürül bir nehir
akýldan soðuk delilikten altmýþ altý kat zehirli..
ölüme ölümden yakýnýz hiçbir gölgeye yol olmamaktan

giderek iyiyiz onunla giderek iyi deðiliz
bir ihtimal kaldý taþmak için belki bir yemin
öteye; ölümden ve hayattan, iyiden ve kötüden
hiçbir ilahýn eli deðmesin diye yazgýmýza

avcumuza sapladýðýmýz kalem…



Sosyal Medyada Paylaşın: