KIRIK SANDALYE Ýþte diyordum bir zamanlar, Umursamazdým bu günde geçsin derdim. Hayat buymuþ, bakarken tükendi ömrüm, Acýsýyla tatlýsýyla.
Þimdi bende tek baþýnayým, Çerçevedeki resminle, Otururum kýrýk sandalyede, Loþ bir odada bir baþýma, Dertlenirim iç çekerim, Hatýra kalan resmine. Ahmet Baðçe
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetbahce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.