Az çok bilirim damayý
ta çocukken öðrenmiþim her kimden öðrenmiþsem
iyi de oynardým
bir de damalý taksileri
elli yedi model Ýmpalalar Þavroleler...
Bir geniþ arka koltuklarý vardý þaþardýnýz
o yýllardaki Türk filmlerinin vazgeçilmezleri
vites direksiyonda direksiyon þoförde
þoför koltukta
arkayý dörtleyelim lafý
taa o zamandan kalmýþ bize miras...
Teybe de bir Abdullah Yüce sürdük mü
’’Bu ne sevgi aaaah bu ne ýzdýrap
zavallý kalbimmm ne kadar harap’’
deðmeyin yolcularýn keyfine
indi bindi bir teklik, en uzak mesafe bir yetmiþ beþ
sýfýrý atýlmamýþ harbi bir liralar bunlar
paran yoksa canýn sað olsun
olunca ödersin þimdilik beleþ...
Ben damayý bilirim bir de damalý taksileri
öne iki kiþi arkaya Allah ne verdi ise
yerine göre dört beþ
sol kol illa ki çýkar pencereden
parasýný gönderemeyen var mý
parasýnýn üstünü alamayan ya da
kimsenin parasý kimsede kalmaz nasýlsa
gece on birde bile binsen hiç korkma
ister bayan ister erkek
gideceðin yere þýp diye var hiç olma ürkek…
Arada vites deðiþtirirken garç gurç sesleri gelse de
aldýrma o da iþin tuzu biberi
ah o elli yedi Þavroleler Ýmpalalar
o muhabbetler bir daha gelmez geri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.